SÛRE HAKKINDA ÖZET BİLGİ
Nebe Sûresi, Mekke-i Mükerreme’de 80.sırada nazıl olmuştur... 40 ayettir... “Nebe” kelimesi “haber” demektir ki haber ulaştırana da “Nebî” denir... Sûre, “Nebe-i Azıym”i, yani “büyük haber”i açıkladığı için bu isimle isimlenmiştir...
Nedir Kur’an’ın verdiği “büyük haber”?...
Sad:65-68 ayetlerinde şöyle açıklanır:
De ki: “Ben ancak bir uyarıcıyım (farketmeniz gereken büyük bir gerçeği haber veriyorum; nefsim için, nefsimle konuşan değilim?) !... İlah’dan (Allah’ın gayrı vücud) bir şey yok, ancak Vahid, Kahhar olan Allah vardır... (Ki O,) Semavat’ın, Arz’ın ve ikisi arasında olanların Aziyz, Ğaffar olan Rabbi’dir”... De ki: “O (vahdet gerçeği, B-sırrı?), Aziym bir haberdir!!!... Siz ise O’ndan (o büyük haberin ihbar ettiği büyük gerçekten?) yüz çeviriyorsunuz!”.
Bu ayetleri ve Kıyamet-Mürselat Sûreleri’ni, Nebe Sûresi’nin nebe’si (haberi) ile birlikte mutala edersek mesele daha da çarpıcı şekilde ortaya çıkar...
Ancak “Fetih” hali denilen “ölüm” ve onun müşahadesi ile mümkün olan gerçeklik, Büyük Haber’dir!!!...
İnsan’ın hakıkatı itibarıyla sınırsızlığı, yaşam gerçeği itibarıyla ölümsüzlüğü, sonsuzluğu büyük bir haberdir!... Yani “İnsan”ın asıl kendisine ait haber, “insan”a büyük bir haber’dir!..
Nebe Sûresinde: Büyük Haber... Fetih-ölüm/kıyamet tecellisi... Rical-i Gayb ve insanlık boyutu... Fasl Günü... Cehennem, niye herkesin güzergahıdır... Hamiym ve Ğassak... Azab’ın hikmeti... Muttekıylerin kurtuluşu... “Rabb”ın önemi ve Rahman... Hak Gün... Kafirler niye tevazu ve icad-bereket vasıflı toprak olmayı temenni eder,... gibi önemli konular açıklanmaktadır...
AYETLERİN MÂNÂSI
BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHIYM
1-) Amme yetesaelun;
Hangi şeyden sorup duruyorlar (farkındamılar) ?.
2-) AninNebeil`Azıym;
O Azıym (Büyük, Azametli) Haber’den mi?.
3-) Elleziy hüm fiyhi muhtelifun;
Ki onda (bu gerçek hakkında) muhteliftirler (anlaşmazlık içindedirler).
4-) Kella seya`lemun;
Hayır (zannettikleri gibi değil), yakında (vefatla) bilecekler.
5-) Sümme kella seya`lemun;
Yine hayır (düşündükleri gibi değil), yakında bilecekler.
6-) Elem nec`alil`Arda mihada;
Biz Arz’ı bir beşik yapmadık mı?.
7-) Velcibale evtada;
Ve dağları da birer kazık (=Evtad, ki dörtler’e denir?) (yapmadık mı?).
8-) Ve haleknaküm ezvaca;
Sizleri de EŞ’ler/çift’ler olarak yarattık (ki vahdeti deneyimleyesiniz).
9-) Ve ce`alna nevmeküm sübata;
Uykunuzu bir dinlenme (bir ölüm?; dünyadan bir tatil) kıldık.
10-) Ve ce`alnelleyle libasa;
Gece’yi bir elbise (örtü) kıldık.
11-) Ve ce`alnennehare me`aşa;
Gündüz’ü de maişet (vakti) kıldık.
12-) Ve beneyna fevkaküm seb`an şidada;
Fevkinizde sağlam yedi’yi (?) bina ettik.
13-) Ve ce`alna siracen vehhaca;
Bir de parıldayan (ışık saçan) bir kandil (Güneş, Akl-ı Küll, Ğavs?) koyduk.
14-) Ve enzelna minelmu`sırati maen seccaca;
Mu’sırat’tan (yoğunlaşmış bulutlardan, yağmur bulutlarından, sıkıştırılanlardan, sıkarak su çıkaranlardan) şarıl şarıl bir su inzal ettik.
15-) Linuhrice Bihi habben ve nebata;
Onunla (B sırrınca) taneler ve nebat çıkaralım diye.
16-) Ve cennatin elfafa;
Ve iç içe girmiş cennetler/paralel Hak bahçeleri (çıkaralım diye).
17-) İnne yevmelfasli kâne miykata;
Muhakkak ki o Fasl (hüküm, ayırdetme, tafsil) Günü vakit olarak belirlenmiştir.
18-) Yevme yunfehu fiysSuri fete`tune efvaca;
(Ki) o gün (Fasl Günü) Sur’a üfürülür (Berzahın nihayetinde, haşr günü, 2.surla o aşama için yeni bir beden yapısıyla) de fevc fevc (bölük bölük, fırka fırka) gelirsiniz.
19-) Ve futihatisSemau fekânet ebvaba;
(O gün) Sema (bilinç) da fetholunmuş (açılmış), kapı kapı (kapılar) olmuştur (duyu organları ile kayıtlı değil).
20-) Ve suyyiretilcibalu fekânet seraba;
Ve (o gün) dağlar yürütülmüş, serap olmuştur (beden arz’ına ait sabit dağlar olan azaların o boyutta kalmamıştır).
21-) İnne cehenneme kânet mirsada;
Kesinlikle Cehennem bir mirsad (rasat mevzii, gözetleme yeri, pusu, güzergah) olmuştur (herkes oradan geçer, çünkü dünyaya gelmiştir?).
22-) Littağıyne meaba;
Tuğyan edenler (azgınlar; zalimler, sünnetullah’a göre korunma çalışmaları yapmayanlar) için bir barınma yeri (dir o cehennem).
23-) Labisiyne fiyha ahkaba;
(Kendini tanımamaktan veya sistem’e uymamaktan ötürü) devirlerce (onlara göre) içinde kalıcılar olarak.
24-) La yezûkune fiyha berden ve la şeraba;
Orada ne bir serinlik (rahatlık, ferahlık) tadarlar ne de bir şarab (zevkle içilen şey).
25-) İlla hamiymen ve ğassaka;
Ancak Hamiym (kaynar su; taassub, safsata) ve Ğassak (irin, kokar atık su) müstesna (Hamiym ve Ğassak içerler; melek gibi doğrudan yaşayamazlar).
26-) Cezaen vifaka;
Tam muvafık (uygun) bir ceza olmak üzere.
27-) İnnehüm kânu la yercune hısaba;
Muhakkak ki onlar bir hesab (yaşamlarının tam karşılığı var) ummuyorlardı.
28-) Ve kezzebu BiayatiNA kizzaba;
Ve ayetlerimizi (B gerçeği ile) yalanladıkça yalanlamışlardı (Sistem’i, hesab’ı yoksaymak, bunları var kılan ilahi sıfatları ve Allah hükümlerini pervasızca yalanlamaktır... Hele ki insan bu işlev için izhar olmuş ise?).
29-) Ve külle şey`in ahsaynahu Kitaba;
(Oysa biz) her şeyi bir kitab olarak ihsa (zabt) etmiştik/tek tek sayıp kitaplaştırmıştık (her beyin kendi frekansından amel ve düşüncelerini sûretleri ile birlikte yazmıştır?).
30-) Fezûku felen neziydeküm illâ `azâba;
O halde tadın; size azabtan başka bir şeyi asla artırmayacağız (ki arınasınız).
31-) İnne lilmüttekıyne mefaza;
Muhakkak ki muttekıler (gayblarına iman edip arınma-korunma çalışmaları yapanlar) için bir kurtuluş (kurtuluşa erme) vardır.
32-) Hadaika ve a`naba;
Sulak bahçeler (ilahi özellikleri yaşamaları), üzüm bağları (amellerinin meyvesi),
33-) Ve keva`ıbe etraba;
Yaşıt tomurcuk memeliler (rütbe farkı logosu olmayan nurdan cennet gözdeleri),
34-) Ve ke`sen dihaka;
Ve (daima) dopdolu bir kase (mutluluk ve ilahi zevkleri daimidir).
35-) La yesme`une fiyha lağven ve la kizzaba;
Orada ne bir boş (batıl) söz duyarlar ne de bir yalan (onun için cennet?).
36-) Cezaen min Rabbike `ataen hısaba;
Rabbinden bir ceza (karşılık), (yani) hisab (tam yeterli, hiç şikayet olunmayan, dahası denilemeyecek) bir a’ta (bağış) olmak üzere.
37-) RabbisSemavati vel`Ardı ve ma beynehümerRahmani la yemlikûne minhu hıtaba;
(İşte O a’ta/bağışta bulunan senin Rabbin) Semavat’ın, Arz’ın ve ikisi arasında olanların Rabbidir, (ki, işte O) Rahman’dır (bu bağışa Rahman ismi yönünden nail olunulur?) !... Hiç kimse Ondan bir hitaba (kelama, konuşmaya) malik değildir (sıfatlarında ortağı, varlığında gayrının iştirakı yoktur; ancak sifatiyyun?).
38-) Yevme yekumur Ruhu velMelaiketu saffa; la yetekellemune illâ men ezine lehurRahmanu ve kale savaba;
O Gün, RUH ve melaike (melekeleri) saf saf kıyamdadır (tam zuhur; tek ferd)... (Fıtratından) Rahman’ın izin verdiği hariç kimse konuşamaz halde... O (izin verilen) da ancak doğruyu/Hakkı söyler.
39-) Zâlikel yevmülHakk* femen şaettehaze ila Rabbihi meaba;
İşte budur Yevm’ül Hakk (Hakk Gün) !... Artık dileyen Rabbine (doğru) bir meab (rücu’, merci’) edinir (de korunanlardan olur).
40-) İnna enzernaküm `azâben kariyba* yevme yenzurulmer`u ma kaddemet yedahu ve yekulülkafiru ya leyteniy küntü turaba;
Doğrusu biz sizi yakın bir azab ile (bu gerçekten perdeli yaşamanız dolayısıyla şu an içinde bulunduğunuz azab hali için) uyardık (her an ölüm size yakın; arınma ve takva çalışmaları yapmadan ölürseniz ya?) !... O gün kişi ellerinin (kendine) ne takdim ettiğine (ne hazırladığına) bakar ve kafir olan (gerçeği reddeden mahrum) şöyle der “keşke toprak olsaydım”!.
