SÛRE HAKKINDA ÖZET BİLGİ
Kaf Sûresi Mekke döneminde 34. sırada nazıl olmuştur... Bir rivayete göre 38.ayeti Medine-i Münevvere’de nazıl olmuştur... Adını, ilk ayetinin ilk harfinden alır... 45 ayettir...
Hz.Rasûlullah’ın sabah namazlarında, özellikle bayram namazlarında Kaf Sûresi’ni zamm-ı sûre yaptığı, cum’a hutbelerinde okuduğu rivayet edilir...
Hadis-i Şerif’te şöyle buyurulur: “Amme yetesaelun”u öğreniniz, “Kaaaf velKur’anil Meciyd”i öğreniniz, “VenNecmi iza heva”yı, “VesSemai zatil Buruc”i ve “VesSemai vetTarık”ı öğreniniz.
Kaf Sûresinde: Kaf’ın sırrı... Kur’an-ı Meciyd... Yaratılış ve neş’etler... Yalanlayıp helak olan kavimler... Şah damarından yakın olan?... Sağında ve solunda bulunan yazıcılar... Sekeratul mevt... Sevkedici ve şahid melekler... Ölüm perdeleri açar... Keşfi şakk ve basiretin keskinliği... Kavl değişmez... Cehennem dolmaz... Cennet muttekıylere yaklaştırılmıştır... Ğaybı olan Rahman’dan haşyet ve yönelen kalbin ecri... Kur’an, beş duyu ve ona tabi kayıtlı bilinçle değil daha üzt düzey bir algılama mekanizması (kalb, ruhani müşahade) ile anlaşılır... Semavat ve Arz’ın altı günde yaratılması... Tebliğci cebbar (zorba) olmaz... İlahi uyarıdan korkanların Kur’an ile uyarılması,... gibi pek çok önemli konu açıklanmaktadır...
AYETLERİN MÂNÂSI
BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHIYM
1-) Kaaaf* vel Kur`ânil Meciyd;
Kaf!...Kur’an-ı Meciyd’e (şanlı, üstün, ikincilenemez şu Kur’an’a) kasem ederim ki,
“Kaaaf” hakkında bir açıklama...
Başta Abdullah İ. Abbas r.a. olmak üzere bazı sahabe ve alimlerin sözleri:
“Kaf, Allah’ın isimlerindendir”
“Kaf, Kur’an’ın isimlerindendir”
“Kaf, Hz.Muhammed’in kalbi’dir”
“Allah’u Teala şu Arz’ın arkasından (Arz’ı kapsayan) bir bahr-ı muhıyt yaratmıştır, sonra onun arkasından da <Kaf> denilen bir dağ (Kaf Dağı?) yaratmıştır ki dünya seması (?) onun üzerinde dalgalanır!!!”.
“Allah bir dağ yaratmıştır ki ona <Kaf> denilir (Kaf Dağı?)... Bu dağ alemi ıhata etmiştir ve onun kökleri/damarları Arz’ın üzerinde bulunduğu Kaya’ya (atom boyutuna) uzanır... Allah bir karyeyi zelzele etmek dilediğinde o dağa emreder de o karyeye giden kökü/damarı tahrik eder... Böylece (Allah) orayı zelzele eder ve hareketler...”.
Bu sembolik anlatım bizce hakkani mevcudiyeti, somut realiteyi anlatmaktadır... Kudreti ilahinin evrensel enerjiyi, onun atom boyutunu ve cismani varlıkları meydana getirişini ve her dem geçerli üzerlerindeki ilahi tesir ve tasarrufu dillendirmektedir...
Tasavvuf’ta “Kaf Dağı”nın arkasında “Anka” diye isimlenen, bazen “Zümrüt-ü Anka” da denilen kuştan bahsedilir ki O’na vasıl olmak için devlerle savaşmak ve “Kaf Dağı”nı aşmak gerekir?!...
Bu Dağ’ı, ZülKarneyn’in görüp konuştuğu da rivayet edilir ki, Kehif Sûresinde bahsedilen niteliklerine uygundur...
Dünya Seması (en yakın sema?) nın (bilinçlerin, veliler’in) üzerinde dalgalandığı/dayandığı “Kaf” ile işaret edilen O Dağ’ın ve Şanlı Kur’an’ın şefaatı ile ayetlerin kalan kısmının mealine devam edelim...
2-) Bel acibu en caehüm munzirun minhüm fe kalel kafirune hazâ şey`un aciyb;
Bilakis kendilerinden bir uyarıcı onlara geldi diye şaştılar da o kafirler (gerçeği reddedenler) şöyle dedi: “Bu çok acaib/tuhaf/şaşılacak bir şey”.
3-) Eiza mitna ve künna turaba* zâlike rec`un baıyd;
“Öldüğümüz ve bir toprak olduğumuz vakit mi (ba’solunacağız) ?... O, çok uzak (dönüşü mümkün olmayan) bir dönüştür”.
4-) Kad alimna ma tenkusul Ardu minhüm* ve ındeNA Kitabun Hafiyz;
Arz’ın onlardan noksanlaştırdığı şeyi gerçekten bilmişizdir... Kitab-u Hafiyz (koruyup muhafaza eden kitab) indimizdedir.
5-) Bel kezzebu Bil Hakkı lemma caehüm fehüm fiy emrin meriyc;
Hayır, onlara geldiğinde Hakk’ı (B sırrınca) yalanladılar... Onlar pek karışık/sıkıntılı bir iş içindedirler.
6-) Efelem yenzuru iles Semai fevkahüm keyfe beneynaha ve zeyyennaha ve ma leha min furuc;
Fevklerindeki Sema’ya bakmadılar mı (tefekkür etmediler mi) ki, onu nasıl bina ettik ve ziynetlendirdik... Onun hiçbir yarığı/çatlağı da yoktur.
7-) Vel Arda medednaha ve elkayna fiyha revasiye ve enbetna fiyha min külli zevcin behiyc;
Arz’ı med ettik (uzatıp yaydık, genişlettik)... Ve onda sabit dağlar ilka ettik (attık, koyduk)... Ve orada her güzel çiftten inbat ettik (bitirdik, yetiştirip büyüttük).
8-) Tebsıraten ve zikra li külli abdin muniyb;
Muniyb (hakikatına dönen) her kula tebsıra (basiretini açmak, açıkça göstermek) ve zikra (öğüt, ibret, idrak) vermek için.
9-) Ve nezzelna mines Semai maen mubareken fe enbetna Bihi cennatin ve habbel hasıyd;
Sema’dan mübarek bir su indirdik de onunla (B sırrınca) cennetler (bahçeler) ve hasad edilen/biçilen taneler bitirdik.
10-) Ven nahle basikatin leha tal`un nadıyd;
(O su ile) yüksek/uzayıp giden/ağır yükler taşıyan hurma ağaçları da (bitirdik)... Üst üste binmiş/dizilmiş tomurcukları (salkım) vardır onların.
11-) Rizkan lil ıbadi, ve ahyeyna Bihi beldeten meyta* kezâlikel huruc;
Kullara bir rızk olması için... Ve onunla (o suyla B sırrınca) ölü bir beldeyi dirilttik... İşte huruç (kabirlerden çıkış) böylecedir.
12-) Kezzebet kablehüm kavmu Nuhın ve Ashabur Ressi ve Semud;
Onlardan önce Nuh’un kavmi, Ress (örülmemiş kuyu?) Ashabı ve Semud (Salih’in kavmi) da yalanladı.
13-) Ve ‘Adun ve fir`avnu ve ıhvanu Lut;
Ad, Fravun ve Lut’un kardeşleri de (yalanladı).
14-) Ve Ashabul’ Eyketi ve kavmu tubbe’* küllün kezzeber Rusule fehakka vaıyd;
Ashab-ı Eyke (orman halkı, Şuayıb a.s.ın kavmi) ve Tubba’ (Yemen hükümdarına verilen ad) kavmi de (yalanladı)... Hepsi Rasûlleri yalanladı da bu yüzden veıyd’im (tehdidim, duyurulan azabım) hak oldu.
15-) Efe ayiyna Bil halkıl evvel* bel hüm fiy lebsin min halkın cediyd;
Bil-Halk’ıl Evvel (ilk yaratmada) aciz mi kaldık/ilk yaratmadan dolayı yorulduk mu (daima ilk yaratma tamlığında değilmiyiz) ?... Hayır, onlar halk-ı cediyd’den (neş’etlerden, hep yeni yaratılış’tan) lebs (iltibas, karıştırma, mübhemlik, şüphe) içindeler.
16-) Ve lekad halaknel İnsane ve na`lemu ma tuvesvisu Bihi nefsuh* ve nahnu akrebu ileyhi min hablil veriyd;
Andolsun ki insan’ı biz yarattık... Ona (B sırrınca, o olarak) nefsinin vesvese verdiği şeyi (beşeriyyet, varlık halini) biliriz... Biz ona, şah damarından daha yakınız.
17-) İz yetelekkal mutelekkıyani anil yemiyni ve aniş şimali kaıyd;
Sağında ve solunda (olan) iki telakkı edici (alıcı-tesbit edici melek) telakkı (alıp tesbit) ettiklerinde,
18-) Ma yelfizu min kavlin illâ ledeyhi rakıybun atiyd;
(İnsan) bir söz lafz (telaffuz) etmeye dursun, illa onun yanında (yazmaya) hazır bir rakıyb (gözetleyici) vardır.
19-) Ve caet sekretul mevti Bil Hakk* zâlike ma kunte minhu tehiyd;
Ve Sekrat’ül Mevt (ölüm sarhoşluğu-dalgınlığı) Bil-Hakk (hakk olarak) gelmiştir... İşte bu senin kendisinden nefret ettiğin/kaçıp-kaçınıp durduğun şeydir.
20-) Ve nufiha fiys Sur* zâlike yevmul vaıyd;
Sur’a (Sur’da) nefholunmuştur... İşte bu yevm’ül veiyd (uyarıldığınız gün)’dir.
21-) Ve caet küllü nefsin meaha saikun ve şehiyd;
Her nefs beraberinde bir sevk edici (melek) ve bir şahid (melek) ile gelmiştir.
22-) Lekad kunte fiy ğafletin min hazâ fekeşefna anke ğıtaeke febasarukel yevme hadiyd;
Andolsun (sen) bundan gaflet içinde idin... Senden perdeni (ölümden sonra gördüğün bu gerçeği anlatan ayetleri, o tecellileri görmenize mani nesneyi-beş duyuyu) keşfettik (açtık, kaldırdık; keşf-i şakk)... Bugün artık basar’ın (görme azan, görme kuvven; görüşün) pek keskindir.
23-) Ve kale kariynuhu hazâ ma ledeyye atiyd;
Onun kariyni (yakın arkadaşı, candan yoldaşı; vehim) dedi ki: “İşte benim yanımdaki hazır”.
24-) Elkıya fiy cehenneme külle keffarin aniyd;
(Allah sevkedici ve şahid meleklere emretti): “(Siz ikiniz) her inatçı keffarı (gerçeği reddedici, nankörü) atın Cehennem’in içine!”.
25-) Mennaın lil hayri mu`tedin muriyb;
“O hayrı (hakkani olanı) ziyadesiyle men’edeni, haddi aşanı, şüpheciyi”.
26-) Elleziy ceale meAllahi ilahen ahare feelkiyahu fiyl azâbiş şediyd;
“O ki Allah ile beraber başka (ikinci) bir ilah (varlık) oluşturdu... Artık atın onu şiddetli azabın içine”.
27-) Kale kariynuhu Rabbena ma atğaytuhu ve lâkin kâne fiy dalalin baıyd;
Onun kariyni (candan arkadaşı) dedi ki: “Rabbimiz, onu ben tuğyan ettirmedim (azdırmadım), fakat o uzak bir sapkınlık içinde idi”.
28-) Kale la tahtasımu ledeyYE ve kad kaddemtu ileykum Bil vaıyd;
(Allah) buyurdu: “Huzurumda hasımlaşıp tartışmayın (huzurumda tartışma yoktur) !... Size (Bi-l) veiyd’i (uyarılması gerekeni) gerçekten (önceden) takdim etmiştim”.
29-) Ma yubeddelul kavlu ledeyYE ve ma ene Bi zallamin lil abiyd;
“Benim katımda kavl (Hakkani söz, hüküm) değiştirilmez... Ve ben kullara (Bi-) zulmedici değilim”.
30-) Yevme nekulu li cehenneme helimtele`ti ve tekulu hel min meziyd;
Gün olur Cehennem’e: “Doldun mu?” deriz... (Cehennem de): “Daha var mı?”der (Cabbar, ayağını koyuncaya kadar?).
31-) Ve uzlifetil cennetu lil müttekıyne ğayre baıyd;
Müttekıylere (korunanlara, kudret zahir olanlara) cennet yaklaştırılmıştır... Zaten uzak değildir.
32-) Hazâ ma tuadune li külli evvabin hafiyz;
Bu (cennet, Hakkani yaşam), her (korunmasını, temizliğini) muhafaza eden evvab (hakikatına rücu’ eden) için va’dolunduğunuzdur.
33-) Men haşiyer Rahmane Bil ğaybi ve cae Bi kalbin muniyb;
Bil-Gayb (Gaybı olarak) Rahman’dan haşyet eden ve (hakikatına) dönen bir kalb ile (B sırrı gerçeğiyle) gelen kimse için.
34-) Udhuluha Bi Selâm* zâlike yevmul hulud;
(Bi-) Selam (selamet) ile girin ona... İşte bu ebedilik günü’dür.
35-) Lehüm ma yeşaune fiyha ve ledeyNA meziyd;
Oranın içinde onlar için diledikleri herşey var... Katımızda ise ziyadesi/fazlası var.
36-) Ve kem ehlekna kablehüm min karnin hüm eşeddu minhüm batşen fenakkabu fiyl bilad* hel min mahıys;
Onlardan önce nice karn (nesil) helak ettik ki onlar batş (güç, kudret; sahiplendiklerine sarılma) itibarıyla bunlardan daha şiddetli idiler... Bu yüzden beldelerde gezip tozdular... (Peki vehmi varlıklarını sürdürmek için) kaçıp sığınacak bir yer var mı?.
37-) İnne fiy zâlike le zikra limen kâne lehu kalbun ev elkas sem`a ve huve şehiyd;
Muhakkak ki bunda, bir kalbi olan yahut şahid olarak kulak veren (Hakkı işiten) kimse için elbette zikra (öğüt, ibret) vardır.
38-) Ve lekad haleknes Semavati vel Arda ve ma beynehüma fiy sitteti eyyamin ve ma messena min luğub;
Andolsun ki Semavat’ı, Arz’ı ve ikisi arasında olanları altı gün içinde yarattık... Ve bize bir yorgunluk dokunmadı.
39-) Fasbir alâ ma yekulune ve sebbıh Bi Hamdi Rabbike kable tuluış Şemsi ve kablel ğurub;
Onların dediklerine sabret... Güneş’in tulu’u’ndan (doğuşundan) önce de gurubundan (batışından) önce de Rabbinin (Bi-) hamdi (değerlendirişi, izharı) olarak tesbih et.
40-) Ve minel leyli fesebbıhhu ve edbares sucud;
Gece’nin ba’zında ve secdelerin (fenaların?) ardlarında da O’nu tesbih et!.
41-) Vestemı’ yevme yunadil munadi min mekanin kariyb;
Münadi (nida edip duyurucu) nin mekan-ı kariyb (yakın bir yer) den sesleneceği günü dinle!.
42-) Yevme yesmeunes sayhate Bil Hakk* zâlike yevmul huruc;
Bil-Hak (Hakk olarak) o sayha’yı (korkunç sesi) işitecekleri gündür (o gün)... İşte o, (kabirlerden) çıkış günüdür.
43-) İnna nahnu nuhyiy ve numiytu ve ileyNEl masıyr;
Muhakkak ki biz, evet biziz dirilten (var kılan, yaşatan), öldüren... Dönüş (ünüz) de bizedir.
44-) Yevme teşakkakul Ardu anhüm siraa* zâlike haşrun aleyNA yesiyr;
O gün Arz (beden) onlardan süra’tlice yarılır (kopup ayrılır)... İşte bu bizim üzerimize kolay bir haşır’dır.
45-) Nahnu a`lemu Bi ma yekulune ve ma ente aleyhim Bi cebbarin fe zekkir Bil Kur’âni men yehafu veıyd;
Biz onların neler söylediklerini (B sırrınca) daha iyi biliriz... Sen onlar üzerinde bir (Bi-) cebbar (zorba, zorla yaptırıcı) değilsin... Veiyd (tehdid)’imden korkanı (Bi-) Kur’an ile tezkir et (hatırlat, öğütle) !.
