SÛRE HAKKINDA ÖZET BİLGİ
Mülk Sûresi, Mekke döneminde 77.sırada nazıl olmuştur... 30 ayettir... Adını, ilk ayetindeki “el-Mülk” kelimesinden alır... Bazı hadis-i şerifler’de “Mücadele”, “TebarekelMüfassala”, “Mania” (mani olan) ve “Münciye” (kurtarıcı) diye de isimlendirilmiştir...
Mülk Sûresinde: Mülk elinde olan ve kudret sırrı... Bazı Esma-i İlahi... Ölüm-hayat işlevi ve imtihan... Rahman’ın yaratışındaki mükemmellik vardır; kaos ve tesadüf yoktur... Yedi sema tabakaları, Sema’nın kandillerle süslenmesi ve şeytanların taşlanması... Cehennem’in dehşeti... Uyarıcıları dikkate almayanların sonu, uyarıcıyı dinleyip akletmenin önemi... Yaratan, yarattığını bilir... Arz’ın hizmeti, Sema’dan inen afetler... Hiçbir şeyden emin olma, hiçbir şeyine güvenme... Rahmaniyet sırrı... Kanatlarını açıp-yuman kuşlar’ı Rahman tutuyor... Yüzüstü sürünen ile dimdik yürüyenler... İnsanı inşa eden Allah ona idrak duyularını da vermiştir... İlim, Allah indindedir... Kesilen suları getirecek olan Rabbülalemiyn olan Allah’dır,... gibi konular açıklanmaktadır...
Mülk Sûresi hakkında bazı hadis-i şerifler:
Bilmeden bir insan mezarı’nın üzerine çadır kuran bir sahabi, insan mezarı’nın Mülk Sûresini sonuna kadar okuduğunu işitir... Bunu haber verdiğinde Hz.Rasûlullah şöyle buyurdu: “O (Mülk Sûresi) Mania’dır, o münciye’dir, onu kabir azabından kurtarır”.
“Kim onu gece okursa, gereçekten sevabı çoğaltmış ve çok hoş bir iş yapmıştır”.
“Her mü’minin kalbinde, TEBAREKELLEZİ BİYEDİHİLMÜLK’ün olmasını arzu ederdim”.
“Allah’ın Kitabından, ancak otuz ayet olan bir sûre vardır ki, kıyamet gününde bir adama, onu ateşten çıkartıp cennete dahil edinceye kadar şefaat etti... O Tebareke Sûresi’dir”.
“Allah’ın Kitabından, ancak otuz ayet olan bir sûre vardır ki, kıyamet gününde bir adama, onu mağfiret edinceye kadar şefaat etti... Tebarekelleziy Bi yedihil Mülk’dür (O)”.
“Bir adam, Kur’an’dan bir sûrenin şefaatı ile cennete dahil oldu... O ancak otuz ayettir... Kabir azabından kurtarır... Tebarekellezi BiyedihilMülk’dür (o)”.
AYETLERİN MÂNÂSI
BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHIYM
1-) Tebarekelleziy BiyediHİlMülkü, ve HUve `alâ külli şey`in Kadiyr;
Mülk (alemi B sırrınca) elinde olan ne yücedir!... O, herşeye Kadiyr’dir.
2-) Elleziy halekalmevte velhayate liyebluveküm eyyüküm ahsenu `amela* ve HUvel`AziyzulĞafur;
Amel itibarıyla hanginiz ahsendir (diye) sizi imtihan etmek (kemalatınızı ortaya çıkartmak; cezası olan, bilinir amel haline getirmek) için ölüm’ü ve hayat’ı yaratan O’dur... O, Aziyz’dir, Ğafur’dur.
3-) Elleziy haleka seb`a Semavatin tıbaka* ma tera fiy halkırRahmani min tefavut* ferci`ılbasare hel tera min futur;
Semavat’ı yedi tabaka (halinde) yaratan O’dur... Rahman’ın halkında hiçbir tefavüt (ihtilaf, uyumsuzluk, uygunsuzluk, aykırılık, düzensizlik, kaos) göremezsin... Hadi basar’ı (bakışını) döndür (gözünü tekrar çevir) de bak... Bir futur (çatlak, kopukluk, uyuşmazlık) görüyor musun?.
4-) Sümmerci`ıl basare kerrateyni yenkalib ileykelbasaru hasien ve huve hasiyr;
Sonra basarı (gözünü, bakışını) iki kerre daha döndür de bak!.. Basar’ın (gözün, bakışın), yorgunluğun en ileri derecesine ulaşmış (aradığını bulamamış), hor-hakir olarak sana inkılab eder (döner).
5-) Ve lekad zeyyennes Semaeddünya Bimesabiyha ve ce`alnaha rucumen lişşeyatıyni ve a`tedna lehüm `azâbesse`ıyr;
Andolsun ki Dünya Seması’nı (Bi-) mesabih (kandiller, aydınlatıcılar) ile süsledik... Onları şeytanlar için rücum (recm nesneleri) kıldık (şeytanlar, onlarla taşlanırlar; bertaraf edilirler)... Ve onlar (şeytanlar) için Saiyr (alevli ateş)’in azabını hazırladık.
6-) Ve lilleziyne keferu BiRabbihim `azâbu cehennem* ve bi`selmasıyr;
Rablerine (B gerçeği ile) kafir olanlar (perdeliler) için cehennem azabı vardır... Ne kötü dönüş yeridir o!.
7-) İza ülku fiyha semi`u leha şehiykan ve hiye tefur;
Onun içine atıldıklarında, o kaynayıp feveran ederken, onun hırıltılı teneffüsünü işitirler.
8-) Tekâdu temeyyezu minelğayz* küllema ülkıye fiyha fevcun seelehüm hazenetuha elem yeti`küm neziyr;
Ğayzından (öfkesinden, hiddetinden) neredeyse çatlayacak haldedir... Onun içine herbir fevc (bölük) atıldıkça, hazinleri (muhafızları; onları zabtedenler) onlara: “Size bir neziyr (uyarıcı, Rasûl) gelmedi mi?” diye sorar.
9-) Kalu bela kad caena neziyrun fekezzebna ve kulna ma nezzelellahu min şey`* in entüm illâ fiy dalalin kebiyr;
(Cehennem ehli de) derler ki: “Evet, gerçekten bize bir neziyr geldi de biz yalanladık ve: <Allah hiçbir şey indirmemiştir; siz büyük bir sapkınlık içindesiniz, başka değil> dedik (arınıp hakikatımızı tanımayı reddettik)”.
10-) Ve kalu lev künna nesme`u ev na`kılu ma künna fiy ashabisse`ıyr;
Ve derler ki: “Eğer dinleseydik (işitip anlasaydık) yahut akletseydik, ashab-ı saiyr (alevli ateş halkı) içinde olmazdık”.
11-) Fa`terefu Bizenbihim* fesuhkan liashabisse`ıyr;
(Diye) günahlarını (B sırrınca) itiraf ettiler... (Allah’ın rahmetinden) uzak olsun ashab-ı saiyr!.
12-) İnnelleziyne yahşevne Rabbehüm Bilğaybi lehüm mağfiretun ve ecrun kebiyr;
Bil-Ğayb (gaybleri olarak) Rablerinden haşyet duyanlara gelince, onlar için bir mağfiret ve büyük bir ecir vardır.
13-) Ve esirru kavleküm evicheru Bih* inneHU `Aliymun BiZâtissudur;
Sözünüzü ister gizleyin (içinizde tutun) ister onu (B sırrınca) açık söyleyin (hep birdir)... Muhakkak ki O, sadırların (kalblerin, şuurun) zatı (aynı) olarak (B sırrınca) Aliym’dir.
14-) Ela ya`lemu men haleka, ve HUvel Latıyful Habiyr;
Yaratan bilmez mi (hiç yarattığını) ?... O, Latiyf’tir, Habiyr’dir.
15-) HUvelleziy ce`ale lekümül`Arda zelulen femşu fiy menakibiha ve kûlu min rizkıh* ve ileyHİnnuşur;
O, Arz’ı size boyun eğmiş/muti’ kıldı... Onun omuzlarında/yanlarında yürüyün ve O’nun rızkından yeyin... Nüşur (diriliş, dönüş) O’nadır.
16-) Eemintüm men fiysSemai en yahsife Bikümül`Arda feiza hiye temur;
Sema’daki’nin sizi (B sırrınca) Arz’a geçirmesinden emin mi oldunuz?... Birden o (Arz) harekete geçip çalkalanmaya başlar (o size itaat edip hizmet eden Arz, helak ve ızdırap mahalliniz oluverir).
17-) Em emintüm men fiysSemai en yursile `aleyküm hasiba* feseta`lemune keyfe neziyr;
Yahut Sema’dakinin üzerinize bir hasıb (kasırga, taş yağdıran rüzgar) irsal etmesinden emin mi oldunuz?... Uyarım nasılmış, bileceksiniz (bir gün) !.
18-) Ve lekad kezzebelleziyne min kablihim fekeyfe kâne nekiyr;
Andolsun ki onlardan öncekiler de yalanladı... Benim Nekiyr’im (beni inkar, redd, tanımama; ve onun sonucu cezam) nasıl oldu?.
19-) Evelem yerav ilettayri fevkahüm saffatin ve yakbıdne, ma yumsikühünne illerRahman* inneHU Bikülli şey`in Basıyr;
Fevklerinde saf saf/dizi dizi, kanatlarını açıp (yukarı yükselen) kapayan (aşağı inen) halde kuşları görmediler mi?... Onları (kuşları) Rahmandan başkası tutmuyor... Muhakkak ki O, herşeyi (B sırrınca) Basıyr’dir.
20-) Emmen hazelleziy huve cündün leküm yansurukum min dunirRahman* inilkafirune illâ fiy ğurur;
Yahut Rahman’a karşı size yardım edecek şu sizin ordunuz kimdir (böyle bir ordunuz veya kuvvetiniz mi var) ?... Kafirler (gerçeği reddedenler) ancak bir gurur (aldanış) içindedirler.
21-) Emmen hazelleziy yerzükuküm in emseke rizkaHU, bel leccu fiy `utuvvin ve nufur;
Eğer (Rahman) rızkını tutsa, sizi rızıklandıracak kimdir şu?... Hayır, bir azgınlık (haddi aşma) ve nefret içinde inatla sürdürmektedirler.
22-) Efemen yemşiy mükibben `alâ vechihi ehda emmen yemşiy seviyyen `alâ sıratın mustekıym;
Peki, yüzüstü kapanmış (sürünen; a’ma) olduğu halde yürüyen mi daha doğru yoldadır yoksa sırat-ı müstekıym üzerinde dimdik (önünü görerek; hakikat ilmi ile) yürüyen mi?.
23-) Kul huvelleziy enşeeküm ve ce`ale lekümüssem`a vel`ebsare vel`ef`idete, kaliylen ma teşkûrun;
De ki: “Sizi inşa eden (mülk aleminde meydana getiren) ve sizin (kendinizi-hakikatınızı tanımanız, bilmeniz) için sem’ (işitme azası-işlevi; hakikatınızı algılama kuvvesi), ebsar (gözler; görme-idrak kuvvesi) ve fuadlar (kalbler) oluşturan O’dur... Ne kadar az şükrediyorsunuz!”.
24-) Kul HUvelleziy zereeküm fiyl`Ardı ve ileyHİ tuhşerun;
De ki: “Sizi, Arz’da yaratıp yayan O’dur... Ve O’na haşrolunacaksınız”.
25-) Ve yekulune meta hazelva`du in küntüm sadikıyn;
Ve derler ki: “Eğer doğru söyleyenler iseniz, bu va’d (tehdidiniz, kıyamet, ba’s, haşr) ne zaman?”.
26-) Kul innemel`ılmu `ındAllah* ve innema ene neziyrun mübiyn;
De ki: “O ilim Allah indindedir... Ben ancak apaçık bir neziyr’im”.
27-) Felemma raevhu zulfeten si (y) et vucuhülleziyne keferu ve kıyle hazelleziy küntüm Bihi tedde`un;
Onu (va’dolunanı) yaklaşmış/yakın olduğu halde gördüklerinde, o kafir olanların yüzleri kötü oldu (karardı)... “İşte bu, kendisini (bilfiil B sırrınca) dua edip istediğinizdir” denildi.
28-) Kul eraeytum in ehlekeniyAllahu ve men ma`ıye ev rahımena, femen yüciyrulkafiriyne min `azâbin eliym;
De ki: “Gördünüz mü (bir düşünün) ?... Eğer Allah beni ve benimle beraber olanları (arınma ilmini, hakiki imanı) helak etse veya bize rahmet etse, kafirleri (gerçeği reddedenleri) elim bir azabtan kim kurtarır?”.
29-) Kul HUverRahmanu amenna Bihi ve `aleyhi tevekkelna* feseta`lemune men huve fiy dalalin mübiyn;
De ki: “O, Rahman’dır, O’na (B sırrıyla) iman ettik ve O’na tevekkül ettik... Kimin apaçık bir sapkınlık içinde olduğunu yakında bileceksiniz”.
30-) Kul eraeytum in asbeha mauküm ğavren femen ye`tiyküm Bimain me`ıyn;
De ki: “Gördünüz mü (bir düşünün) ?... Eğer suyunuz (yerin dibine) çekilse, size kim (B sırrınca) maiyn (kaynak, gözle görünür akar su) bir su (ilim) getirir? (Allahu Rabbül Alemiyn!).
