SÛRE HAKKINDA ÖZET BİLGİ
Adını, 38.ayetinde geçmesi dolayısıyla “Şura” kavramından alır... Mekke döneminde 62.sırada inmiştir... 53 ayettir...
HavaMiym denilen peşpeşe yedi HaMiym’in iniş sırası da mushaftaki tertib sırası gibidir... Bunun sadece ihtilaflı olanı bu Şura Sûresi’dir... Şura Sûresi’nin tüm HaMiym’lerden sonra, Kehif sûresinin peşinden 69.sırada nazıl olduğu da rivayet edilir... Hatta 23.ayetten itibaren üç-dört ayetin de Medine’de indiği rivayet edilir...
Şura Sûresinde: Ha-Miym-Ayn-Siyn-Kaf sırrı, vahiy realitesi, Allah’dır Veliy, Ul’ül Azm Rasûller ve Diyn gerçeği, Diyn’de ayrılığa düşenlerin ilk önce “Allah” ismiyle işaret edileni anlamaya-Vahdet’e-Tekliğe da’vet edilmesi gerektiği, dünyanın veya Ahiretin kazancını isteyenler, Ehl-i Beyt’i ve Rasûlullah’a yakınları sevme vazifesi, şura-istişare gerçeği, kötülüğün cezası onun misli bir kötülüktür, sabır, Allah’ın bir beşerle konuşma şartları ve vahiy çeşitleri, Efendimiz Hz.Muhammed’e vahyolunan Ruh ve Hz.Muhammed s.a.v.in sırat-ı müstakıym’e hidayet ediciliği,... gibi bir çok önemli konu açıklanmaktadır... Elbette hem gerçek hem de sembol yollu!...
AYETLERİN MÂNÂSI
BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHIYM
1-) Haa, Miiiym;
Ha, Miym.
2-) Ayyyn, Siiiyn, Kaaaf;
Ayn, Siyn, Kaf.
3-) Kezâlike yuhıy ileyke ve ilelleziyne min kablikellahul Aziyzül Hakiym;
Aziyz ve Hakiym olan Allah, sana ve senden öncekilere böylece vahyeder.
4-) LeHU ma fiys Semavati ve ma fiyl Ard* ve HUvel Aliyyül Azıym;
Semavat’ta (Semalar’da) ve Arz’da ne varsa Onundur... O, Aliyy’dir, Azıym’dir.
5-) Tekâdüs Semavatü yetefattarne min fevkıhinne vel Melaiketü yüsebbihüne Bi Hamdi Rabbihim ve yestağfirune limen fiyl Ard* ela innAllahe HUvel Ğafurur Rahıym;
Az kalsın (azameti ilahiyyeden) Semavat (Sema’lar) fevklerinden (üstlerinden) çatlayacaklar!... Melaike de (B sırrıyla) Rabblerinin hamdi ile tesbih ediyor ve Arz’da olanlar için mağfiret diliyor haldedirler... Dikkat edin, Allah Ğafur’dur, Rahıym’dir.
6-) Velleziynet tehazu min duniHİ evliyaAllahu Hafiyzun aleyhim* ve ma ente aleyhim Bi Vekiyl;
O’nun gayrından veliler edinmişlere gelince, Allah onlar üzerine bir Hafiyz (kollayan, gözetleyen)’dır... Sen onlar üzerine bir (Bi-) Vekiyl değilsin.
7-) Ve kezâlike evhayna ileyke Kur’ânen Arabiyyen li tünzire Ümmel Kura ve men havleha ve tünzire yevmel cem`ı la raybe fiyh* feriykun fiyl cenneti ve feriykun fiys saıyr;
Hem Ümmü’l Kura’yı (karyelerin anası’nı, Mekke-i Mükerrem’e halkını) ve Onun havalesini uyarasın ve hem de kendisinde şüphe olmayan cem’ günü (için) uyarasın diye sana böylece (Onu) Arapça bir Kur’an (halinde) vahyettik... (Onlardan) bir fırka cennet’tedir, bir fırka da sa’iyr’ (alevli ateş) dedir.
8-) Ve lev şaAllahu lecealehüm ümmeten vahıdeten ve lâkin yüdhılü men yeşau fiy rahmetiHİ, vezzalimune malehüm min Veliyyin ve la Nasıyr;
Eğer Allah dileseydi onları elbette ümmet-i vahide (tek bir ümmet, iman/vahdet ehli) kılardı... Fakat Allah dilediğini Rahmetine (sıfatlarına) dahil eder... Ve zalimlere gelince, onların ne bir Veliy’si vardır ve ne de bir Nasıyr’i (yardım edeni).
9-) Emittehazu min duniHİ evliya`* fAllahu HUvel Veliyyü ve HUve yuhyil mevta* ve HUve alâ külli şey`in Kadiyr;
Yoksa O’nun gayrından veliy’ler mi edindiler?... (İşte) Allah!... O’dur Veliy!?... Ölüleri O, diriltir?!... O, herşeye Kadiyr’dir.
10-) Ve mahteleftüm fiyhi min şey`in fehukmühu ilAllah* zâlikümullahu Rabbiy aleyHİ tevekkeltü, ve ileyHİ üniyb;
Herhangi bir şey hakkında ihtilaf ettiğinizde, onun hükmü Allah’adır... İşte budur Allah, Rabbim!... O’na tevekkül ettim... O’na inabe (rücu’) ederim.
11-) Fatırus Semavati vel Ard* ceale leküm min enfüsiküm ezvacen ve minel en`ami ezvaca* yezreüküm fiyh* leyse kemisliHİ şey`* ve HUves Semiy’ul Basıyr;
(O,) Semavat ve Arz’ın Fatırı’dır... (O,) Sizin için hem kendi nefslerinizden eşler ve hem de en’am (mismil hayvanlar?)’dan eşler oluşturmuştur... (O,) bunda (bu tedbir-mekanizma içinde) sizi üretip-çoğaltıyor... O’nun misli gibi (vücud sahibi) bir şey yoktur!... O, Semi’dir, Basıyr’dir.
12-) LeHU mekaliydüs Semavati vel Ard* yebsütur rizka limen yeşau ve yakdir* inneHU Bikülli şey`in Aliym;
Semavat’ın ve Arz’ın anahtarları (Esma-ül Hüsna) O’nundur... Rızkı dilediğine bast eder (açar, yayar, genişletir) ve kısar/daraltır... Muhakkak ki O, Bi-külli şey’in Aliym’dir.
13-) Şeraa leküm mined diyni ma vassa Bihi Nuhan velleziy evhayna ileyke ve ma vassayna Bih İbrahiyme ve Musa ve Iysa en ekıymüddiyne ve la teteferreku fiyh* kebüre alel müşrikiyne ma ted`uhüm ileyh* Allahu yectebiy ileyHİ men yeşau ve yehdiy ileyHİ men yüniyb;
“Diyn’i (vahdet realitesinin gereği olan yadsınamaz gerçeği, muhakkak geçerli Allah Sistem ve düzenine uyumlu yaşamı) ikame edin ve onda tefrikaya düşmeyin” diye, O TEK Diyn’den (muhakkak geçerli Allah Sistem ve düzeninden) Nuh’a (B sırrınca) vasiyet ettiğini, Sana vahyettiğimizi, İbrahim’e, Musa’ya ve İsa’ya (B sırrınca) vasiyyet ettiğimizi, (O; Allah) sizin için şeriatlaştırdı... Kendilerini çağırdığın bu şey (vahdet; la ilahe illAllah gerçeği; Sistem realitesi), müşriklere büyük geldi... Allah dilediğini kendine ictiba eder (seçer) ve kendine yönelenleri de maksada hidayet eder (gerçeği gösterir, zatına erdirir)”.
14-) Ve ma teferreku illâ min ba`di ma caehümül ılmü bağyen beynehüm* ve levla kelimetün sebekat min Rabbike ila ecelin müsemmen lekudiye beynehüm* ve innelleziyne urisülKitabe min ba`dihim lefiy şekkin minhu muriyb;
(Onlar) ancak ilim (Hakikat ilmi, vahiy; Rasûl-Nebî) kendilerine geldikten sonra, aralarındaki kıskançlık/zulüm yüzünden tefrikaya düştüler... Eğer müsemma bir ecele (muayyen bir vakte) kadar Rabbinden (hükmedilmiş) bir kelime sebk etmiş (geçmiş) olmasaydı, onlar arasında elbette hükmolunurdu (iş bitirilirdi)... Onlardan sonra Kitab’a varis kılınanlara (ehl-i kitab) gelince, muhakkak ki Ondan (Kur’an’dan, Hz.Rasûlullah’dan; Vahdet’ten, Diyn/Sistem’den) muriyb (evham veren, şüpheci; dolayısıyla ikana yaklaştırıcı değil, imandan uzaklaştırıcı) bir şek içindedirler.
15-) Feli zâlike fed`u, vestekım kema ümirte, ve la tettebı` ehvaehüm ve kul amentü Bima enzelAllahu min Kitab* ve ümirtü lia`dile beyneküm* Allahu Rabbüna ve Rabbüküm* lena a`malüna ve leküm a`malüküm* la huccete beynena ve beyneküm* Allahu yecmeu beynena* ve ileyHİl masıyr;
İşte bunun için sen (Diyn’in ruhunu anlamayanları; ehl-i kitab ve diğerlerini Vahdet’e, Teklik gerçeğine, “Allah” ismiyle işaret edilen’e) davet et... Emrolunduğun gibi mustakıym (dosdoğru, dengede) ol (meyletme, adil ol!)... Onların hevalarına (beşeri düşüncelerine, izafi yorumlarına, felsefelerine) tabi olma ve de ki: “Allah’ın Kitab’tan inzal ettiğine (B sırrıyla) iman ettim (gelmiş geçmiş tüm Nebî/Rasûllerin ve onlarla inzal olunanların tasdikiyim) !... Aranızda adaletli olmamla emrolundum (size haksızlık yapmam sözkonusu olamaz; doğrularınızı zayi etmem)... Allah bizim de Rabbimizdir, sizin de Rabbinizdir (fiillerimiz buna göredir?)... Bizim amellerimiz bizimdir, sizin amelleriniz de sizindir... Bizimle sizin aranızda hüccet (delil, tartışma, husumet) yoktur!... Allah aramızı cem’eder!.. Ve O’nadır dönüş”.
16-) Vellezine yuhaccune fiyllahi min ba`di mestüciybe lehu huccetühüm dahıdatün ınde Rabbihim ve aleyhim ğadabün ve lehüm azâbün şediyd;
Ona (Rasûlullah’a?) icabet edilmesinden (Hz.Muhammed s.a.v.in da’vetine cevap verildikten; Teklik ve Sistem gerçeğine iman edildikten) sonra Allah hakkında tartışanların (yahudi ve nasara’nın?) hüccetleri (delilleri) Rableri indinde batıldır (geçersizdir, boştur)... Onların üzerine bir gadab (ı ilahi) ve onlar için şiddetli bir azab vardır.
17-) Allahulleziy enzelel Kitabe Bil Hakkı vel miyzan* ve ma yüdriyke lealles saate kariyb;
Allah (odur) ki, Bil-Hakk (Hakk olarak) Kitab’ı (Nebî/Rasûller ile açıklanan diyni, hakikat bilgisini, istidadınızı) ve Miyzan’ı (adaleti, dengeyi) inzal etti... Sana bildiren nedir (ne bilirsin), belki O Saat (kıyamet?) yakındır.
18-) Yesta`cilu Bihelleziyne la yu`minune Biha* velleziyne amenu müşfikune minha, ve ya`lemune ennehel Hakk* ela innelleziyne yumarune fiys saati lefiy dalalin beıyd;
Ona (O Saat’e B sırrıyla) iman etmeyenler, onu acele isterler... İman edenler ise ondan müşfikdirler (korku ile ürperirler) ve bilirler ki o kesinlikle Hakk’dır... Dikkat edin, O Saat hakkında tartışanlar, muhakkak uzak bir dalal (sapkınlık) içindedirler.
19-) Allahu Latıyfün Bi ıbadiHİ yerzüku men yeşa`* ve HUvel Kaviyyül Aziyz;
Allah kullarına (B sırryla?) Latiyf’dir, dilediğini rızıklandırır... O Kaviyy’dir, Aziyz’dir.
20-) Men kâne yüriydü harsel ahıreti nezid lehü fiy harsih* ve men kâne yüriydü harsed dünya nü`tihi minha ve ma lehu fiyl ahıreti min nasıyb;
Kim Ahiret’in harsi (ekini) ni irade eder ise, harsinde onun için ziyade ederiz... Kim de dünya’nın harsi (ekini) ni irade eder ise, ondan ona veririz... (Fakat) Ahiret’te onun için bir nasib yoktur.
21-) Em lehüm şürekâu şerau lehüm mined diyni ma lem ye`zen Bihillah* ve levla kelimetül fasli lekudıye beynehüm* ve innez zalimiyne lehüm azâbün eliym;
Yoksa onların, Diyn’den, Allah’ın (B sırrınca) izin vermediği şeyi kendileri için şeriatlaştıran ortakları mı var (sünnetullah’ın tebdil ve tahvili olmaz ki) ?... Eğer fasl (ayrım, tefrik, said-şaki hükmü) kelimesi olmasaydı, elbette aralarında hükmolunurdu... Zalimlere gelince, onlar için elim bir azab vardır.
22-) Teraz zalimiyne müşfikıyne mimma kesebu ve huve vakıun Bihim* velleziyne amenu ve amilus salihati fiy ravdatil cennat* lehüm ma yeşaune ınde Rabbihim* zâlike HUvel fadlül kebiyr;
Kazandıklarından ötürü zalimleri müşfıkler (korku ile titreyenler) olarak görürsün, o (kazandıkları B gerçeğince) onlara vaki’ olduğu (başlarına geldiği) halde... İman edip salih amel işleyenler ise cennetlerin ravza (bahçe) larındadırlar... Onlar için Rablerinin indinde diledikleri herşey vardır... İşte bu, o büyük fazl’dır (lutuftur).
23-) Zâlikelleziy yübbeşşirullahu ıbadeHUlleziyne amenu ve amilus salihat* kul la es`elüküm aleyhi ecren illel meveddete fiyl kurba* ve men yakterif haseneten nezid lehu fiyha hüsna* innAllahe Ğafurun Şekûr;
İşte bu, Allah’ın, iman edip salih amel işleyen kullarına müjdelediğidir... De ki: “Kurba’da (kurbet’te, Allah’a yaklaşmak’ta; yakınlarımı, Ehl-i Beyti’mi) sevgi (ilgili sıfatlarla vasıflanma) haricinde onun (bu da’vet ve tebliğim) üzerine sizden bir ecir (ücret, karşılık) istemiyorum”... Kim bir hasene (Hz.Rasûlullah’ın yakınlarını sevmek; yakınlık) kazanırsa, onda (o hasene’de) onun için bir hasene ziyade ederiz... Muhakkak ki Allah Ğafur’dur, Şekur’dur.
24-) Em yekuluneftera alellahi keziba* fein yeşeillahu yahtim alâ kalbik* ve yemhullahul batıle ve yuhıkkul hakka Bi kelimatiHİ, inneHU Aliymun Bizatis sudur;
Yoksa “Allah üzerine bir yalan uydurdu” mu diyorlar?... Eğer Allah dilerse senin kalbini mühürler; Allah batılı mahveder ve kendi kelimeleri (sıfatları) olarak (B sırrınca) Hakkı tahkıkler/sabit kılar... Muhakkak ki O, sadırların zatı olarak (B sırrınca) Aliym’dir (içinizdekini özünden bilir).
25-) Ve HUvelleziy yakbelüt tevbete an ıbadiHİ ve ya`fu anis seyyiati ve ya`lemu ma tefalun;
O, kullarından tevbeyi kabul eden, kötülükleri affeden (kötülüklerin cezasından vazgeçen) ve yaptıklarınızı bilendir.
26-) Ve yesteciybülleziyne amenu ve amilus salihati ve yeziydühüm min fadliHİ, vel kafirune lehüm azâbün şediyd;
(O) iman edip salih amel işleyenlere icabet eden ve kendi fazlından onlara ziyade edendir... Kafirlere gelince, onlar için şiddetli bir azab vardır.
27-) Velev besetAllahur rizka li ıbadiHİ le beğav fiyl Ardı ve lâkin yünezzilu Bi kaderin ma yeşa`* inneHU Bi ıbadiHİ Habiyrun Basıyr;
Eğer Allah kullarına rızkı bast etseydi (yayıp genişletseydi), Arz’da elbette azarlardı... Fakat (O) dilediğini bir (Bi-) kader (ölçü, miktar) ile indirir... Muhakkak ki O, kullarını (B sırrıyla) Habiyr’dir, Basıyr’dir.
28-) Ve HUvelleziy yünezzilül ğayse min ba`di ma kanetu ve yenşuru rahmeteHU, ve HUvel Veliyyül Hamiyd;
O, onlar (kulları) ümit kestikten sonra ğays’ı (yağmuru, rahmeti) indiren ve rahmetini neşredendir (yayandır)... O, Veliy’dir, Hamiyd’dir.
29-) Ve min ayatiHİ halkus Semavati vel Ardı ve ma besse fiyhima min dabbetin, ve HUve alâ cem`ıhim iza yeşau Kadiyr;
Semavat’ı ve Arz’ı ve ikisi arasında dabbe’den (hareketli nesne, canlı, hayvan’dan) bess ettiklerini (saçıp yaydıklarını) yaratması O’nun ayetlerindendir... O, dilediği vakit onların cem’ine Kadiyr’dir.
30-) Ve ma esabeküm min musıybetin feBima kesebet eydiyküm ve ya`fu an kesiyr;
Musibet’ten size ne isabet etmişse, (B gerçeğince) ellerinizin kazandıkları dolayısıyladır... (Allah) bir çoğunu da afvediyor.
31-) Ve ma entüm Bi mu`ciziyne fiyl Ard* ve ma leküm min dunillahi min Veliyyin ve la Nasıyr;
Siz, Arz’da (Bi-) aciz bırakıcılar değilsiniz (yaşam gerçeğinizi, Sistem’i yadsıyamazsınız)... Ve sizin Allah’dan başka ne bir Veliy’niz ve ne de bir nasıyr’iniz (yardımcınız) yoktur.
32-) Ve min ayatiHİl cevari fiyl bahri kel a`lam;
Deniz’de dağlar gibi akıp giden (gemi) ler de O’nun ayetlerindendir.
33-) İn yeşe` yüskinirriyha feyazlelne revakide alâ zahrih* inne fiy zâlike le âyâtin likülli sabbarin şekûr;
Eğer dilerse, rüzgarı iskan eder (durdurur) de (rüzgarın gücü ile akıp gidenler, denizin) sırtının üzerinde (zahirde) durup kalırlar... Muhakkak ki bunda çok sabreden ve çok şükreden herkes için elbette ayetler vardır.
34-) Ev yubıkhünne Bima kesebu ve ya`fü an kesiyr;
Yahut kazandıkları ile (B sırrınca, kazandıkları olarak) onları helak eder... (Allah) bir çoğunu da affediyor.
35-) Ve ya`lemelleziyne yücadilune fiy ayatiNA* ma lehüm min mahıys;
Ta ki ayetlerimiz hakkında mücadele edenler, kendileri için bir mahıys (sığınak/kaçış yeri) bulunmadığını, bilsinler.
36-) Fema utiytüm min şey`in femetaul hayatid dünya* ve ma ındAllahi hayrun ve ebka lilleziyne amenu ve alâ Rabbihim yetevekkelun;
Size verilmiş olan şey’ler, dünya (en aşağı) hayatının (fani alemin, göresellik boyutunun) meta’sı (geçimliliği, faydası) dır... Allah indindekiler ise, iman edip Rablerine tevekkül edenler için daha hayırlı ve daha kalıcıdır.
37-) Velleziyne yectenibune kebairel ismi velfevahışe ve iza ma ğadıbuhüm yağfirun;
Ve günahın kebairinden (şirk, iftira) ve fevahiş (zina, şehvet)’den ictinab edenler içindir (o Allah indindekiler)... Ve gadaplandıkları vakit te onlar mağfiret ederler (örtüp bağışlarlar).
38-) Velleziynestecabu liRabbihim ve ekamus Salate, ve emruhüm şura beynehüm* ve mimma razaknahüm yünfikun;
Ve onlar ki Rablerine icabet edip namazı ikame ettiler... İşleri, aralarında şura (teşavur, müşavere etme ile) olduğu halde... Kendilerini rızıklandırdığımız şeylerden de infak ederler.
39-) Velleziyne iza esabehümülbağyü hüm yentesırun;
Ve onlar ki, kendilerine zulm/tecavüz isabet ettiğinde, onlar (zulmedenlere) galip gelirler (zillete boyun eğmezler, zulmetmezler).
40-) Ve cezaü seyyietin seyyietün mislüha* femen ‘afa ve asleha feecruhu alellah* inneHU la yuhıbbuz zalimiyn;
Bir kötülüğün cezası, onun misli bir kötülüktür... Kim affeder ve ıslah (sulh) yaparsa, onun ecri Allah’ın üzerinedir... Muhakkak ki O, zalimleri sevmez.
41-) Ve lemenintesare ba`de zulmihi feülaike ma aleyhim min sebiyl;
Kim de zulmünden (zulme uğramasından) sonra zalime karşı durur/galip gelir ise, işte onların aleyhine bir yol yoktur.
42-) İnnemes sebiylü alelleziyne yazlimunenNase ve yebğune fiyl Ardı Bi ğayril hakk* ülaike lehüm azâbün eliym;
Ancak insanlara zulmedenlerin ve Bi-gayrilHakk (haksız olarak) Arz’da azgınlık yapanların aleyhine yol vardır (cezalarını görürler)... İşte onlar için elim bir azab vardır.
43-) Ve lemen sabere ve ğafere inne zâlike lemin azmil ümur;
Kim de sabreder ve bağışlarsa, muhakkak ki bu, azm gerektiren/üzerinde durmaya değer işlerdendir.
44-) Ve men yudlililahu fema lehu min Veliyyin min ba`diHİ, ve teraz zalimiyne lemma raevül azâbe yekulune hel ila mereddin min sebiyl;
Allah kimi saptırırsa, ondan sonra artık onun için bir veliy yoktur... Zalimleri, azabı gördüklerinde: “(Dünya’ya) geri dönecek bir yol var mı?” dediklerini görürsün.
45-) Ve terahüm yu`redune aleyha haşiıyne minez zülli yenzurune min tarfin hafiyy* ve kalelleziyne amenu innel hasiriynelleziyne hasiru enfüsehüm ve ehliyhim yevmel kıyameti, ela innez zalimiyne fiy azâbin mukıym;
Onları, zilletten huşu’ etmişler (baş eğip pusmuşlar), gizli gözle/bakışla bakıyor oldukları halde ona (ateşe) arzolunurlarken görürüsün... İman edenler dedi ki: “Muhakkak ki asıl husrana uğrayanlar şol kimselerdir ki, kıyamet günü nefslerini ve ehillerini (kuvvelerini) husrana uğratmışlardır... Dikkat edin!... Muhakkak ki zalimler mukıym (daimi) bir azab içindedirler”.
46-) Ve ma kâne lehüm min evliyae yensurunehüm min dunillah* ve men yudlilillahu fema lehu min sebiyl;
Onların Allah’dan başka kendilerine yardım edecek velileri de yoktur... Allah kimi saptırırsa (kendinden, sistem’den perdelerse), onun için artık bir yol yoktur.
47-) İstecıybu liRabbiküm min kabli en ye`tiye yevmün la meredde lehu minallah* ma leküm min melcein yevmeizin ve ma leküm min nekiyr;
Allah’dan (olan), reddolunması imkansız bir gün gelmezden önce Rabbinize icabet edin... O gün ne bir melce’ (sığınacak bir yeri) niz vardır, ne de bir nekiyr’iniz (inkar-red-tanımamanız) olur.
48-) Fein a`redu fema erselnake aleyhim hafiyza* in aleyke illel belağ* ve inna iza ezâknel İnsane minNA rahmeten feriha Biha* ve in tusıbhüm seyyietün Bima kaddemet eydiyhim feinnel İnsane kefur;
Eğer yüz çevirirlerse, seni onlar üzerine bir hafiyz (koruyup kollayan, bekçi) irsal etmedik... Sana düşen ancak tebliğdir... Doğrusu biz insana bizden bir rahmet tattırdığımızda, onunla (B gerçeğince) ferahlar (sevinir; perdelenir?)... Eğer ellerinin takdim ettiği dolayısıyla (B gerçeğince) kendilerine bir kötülük isabet ederse, muhakkak ki insan kefur (çok nankör) dur (gene perdelenir?).
49-) Lillahi Mülküs Semavati vel Ard* yahlüku ma yeşa`* yehebü limen yeşau inasen ve yehebü limen yeşaüz zükur;
Semavat’ın ve Arz’ın mülkü (onları kendi Esması ile yoktan yaradan) Allah’ındır... Dilediğini yaratır... Dilediğine dişiler hibe eder, dilediğine de erkekler hibe eder.
50-) Ev yüzevvicühüm zükranen ve inasa* ve yec`alü men yeşau akıyma* inneHU Aliymun Kadiyr;
Yahut onlara erkekler ve dişiler tezvic eder (çiftleştirir, eş yapar; ikisinden birden verir)... Dilediğini de akıym (kısır) kılar... Muhakkak ki O, Aliym’dir, Kadiyr’dir.
51-) Ve ma kâne libeşerin en yükellimehullahu illâ vahyen ev min veraiy hıcabin ev yursile Rasûlen feyuhıye Bi iznihi ma yeşa`* inneHU Aliyyün Hakiym;
Bir beşer (yeryüzü insanı) için Allah’ın kendisiyle konuşması olacak şey (mümkün) değildir... Ancak vahyen (mi’rac’da Hz.Rasûlullah’a olduğu gibi vasıtasız), yahut hicab (perde) arkasından (Hz.Musa’ya olduğu gibi), ya da bir Rasûl (melek) irsal edip Bi-iznihi (izniyle) dilediğini vahyetmesi (ilham etmesi gibi) müstesna... Muhakkak ki O, Aliyy’dir, Hakiym’dir.
52-) Ve kezâlike evhayna ileyke ruhan min emriNA* ma künte tedriy melKitabu ve lel iymanü ve lâkin cealnahu nuren nehdiy Bihi men neşau min ıbadiNA* ve inneke le tehdiy ila sıratın müstekıym;
Ve böylece sana emrimizden bir ruh (Can) vahyettik... (Yoksa) sen, Kitab (Sistem, Diyn) nedir, iman (ikan) nedir bilmezdin... Fakat biz O’nu (RUHu), kullarımızdan dilediğimize (B sırrınca) kendisiyle hidayet ettiğimiz bir NUR yaptık... Ve muhakkak ki sen de (nurumuzla) kesinlikle Sırat-ı Müstakıym’e hidayet edersin.
53-) Sıratıllahilleziy leHU ma fiys Semavati ve ma fiyl Ard* ela ilAllahi tasıyrul ümur;
Semavat’ta ne var ve Arz’da ne varsa (hepsi) kendisinin olan Allah’ın Sıratı’dır (o sırat-ı müstakıym)... Dikkat edin, işler Allah’a döner!.
