SÛRE HAKKINDA ÖZET BİLGİ
Münafikun Sûresi, Medine-i Münevvere’de nazıl olmuştur... Tüm sûreler itibarıyla 103. veya 106.sırada indiği rivayet olunur... Münafık karakterleri konu edindiği için bu ismi almıştır... 11 ayettir...
Münafikun Sûresinde: Rasûlullah’a şahadet etmenin büyüklüğü ve Risaletin önemi... Münafıklık (iki yüzlülük)... Münafıkların; samimiyetsizliği ve taasubu, alıngan ve korkak oluşları, kibirli oluşları, dayandırılmış kerestelere teşbihleri ve kalblerinin (üst idraklarının) mühürlenmesi, mağfiretlerinin imkansızlığı ve fasık oluşları, Rasûlullah ve Onun yanındakilere hasedleri ve mal-zenginliği onlardan önlemeye çalışmaları, kendilerini zengin-üstün görmeleri fakat Allah indinde zelil-rezil oluşları,.. gibi tarifler... İzzet Allah’a, Rasûlüne ve mü’minlere aittir... Mal ve evladın Allah’ın zikrinden alakoymaması, yoksa hüsran olacağı... İnfak ve ecel’in kesinliği,.. gibi bir çok ibretlik konu açıklanmaktadır...
AYETLERİN MÂNÂSI
BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHIYM
1-) İza caekelmunafikune kalu neşhedu inneke leRasûlullah* vAllahu ya`lemu inneke leRasûluHU, vAllahu yeşhedu innelmunafikıyne lekâzibun;
Münafıklar sana geldiklerinde dediler ki: “Senin muhakkak Rasûlullah olduğuna şehadet ederiz”... Allah zaten biliyor ki muhakkak ki sen O’nun Rasûlü’sün!.. Ve Allah şahiddir ki muhakkak ki münafıklar yalancılardır.
2-) İttehazu eymanehüm cunneten fesaddu `an sebiylillah* innehüm sae ma kânu ya`melun;
Yeminlerini bir kalkan edindiler de Allah yolundan alakoydular... Yapmakta oldukları gerçekten ne kötüdür!.
3-) Zâlike Biennehüm amenu sümme keferu fetubi`a `alâ kulubihim fehüm la yefkahun;
Bunun sebebi (B sırrınca) şudur: İman ettiler, sonra küfr ettiler (iman ettikleri gerçeği reddettiler)... Bu yüzden kalblerinin üzerine tab’edildi (mühür basıldı)... Artık onlar (Risalet işlevini) iyi anlamazlar.
4-) Ve iza raeytehüm tu`cibuke ecsamuhüm ve in yekulu tesma` likavlihim keennehüm huşubun musennedetun, yahsabune külle sayhatin `aleyhim* hümul`aduvvu fahzerhüm* katelehümullah* enna yu`fekûn;
Onları gördüğünde cisimleri (cesedleri, gövdeleri) hoşuna gider... Söylerlerse, onların sözünü dinlersin... Onlar (birbirine) dayandırılmış (Cansız, idraksız) keresteler gibidirler... Her sayha’yı (çığlığı, bağırtıyı) kendi aleyhlerine sanırlar (korkaktırlar)... (Bundan dolayı) onlar düşmandır, onlardan sakın... Allah onları öldürsün... Nasıl da (hakikatlarından) döndürülüyorlar!.
5-) Ve iza kıyle lehüm te`alev yestağfir leküm Rasûlullahi levvev ruusehüm ve raeytehüm yesuddune ve hüm mustekbirun;
Onlara: “Gelin, Rasûlullah sizin için mağfiret dilesin” denildiği vakit, başlarını çevirdiler ve sen onların müstekbirler (kibre sapanlar; tevbe ve istiğfardan büyüklenenler) oldukları halde yüz çevirdiklerini görürsün.
6-) Sevaun `aleyhim estağferte lehüm em lem testağfir lehüm* len yağfirAllahu lehüm* innAllahe la yehdilkavmel fasikıyn;
Onlar için mağfiret diledin yahut onlar için mağfiret dilemedin, onlara birdir (senin istiğfarın);Allah onları asla mağfiret etmez... Muhakkak ki Allah fasıklar kavmini hidayet etmez.
7-) Hümülleziyne yekulune la tunfiku `alâ men `ınde Rasûlillahi hatta yenfaddu* ve Lillahi hazainusSemavati vel`Ardı ve lakinnelmunafikıyne la yefkahun;
Onlar: “Rasûlullah’ın yanında olanlara infak etmeyin; ta ki dağılıp gitsinler” diyen kimselerdir... Semavat’ın ve Arz’ın hazineleri (Rahmaniyet sahibi) Allah’ındır... Fakat münafıklar (Hak’dan kat kat perdeliler) iyi anlamazlar.
8-) Yekulune lein reca`na ilelMediyneti leyuhricennel`e`azzu minhel`ezelle, ve Lillahil`ızzetu ve liRasûliHİ ve lilmu’miniyne ve lakinnelmunafikıyne la ya`lemun;
(O münafıklar) derler ki: “Andolsun ki eğer Mediyne’ye geri dönersek, en Aziyz olan, en zelil olanı oradan mutlaka çıkaracaktır”... Halbuki izzet Allah’ındır (birimsellikte izzet olmaz, birimsellik zillettir), O’nun Rasûlü’nündür ve mü’minlerindir... Fakat münafıklar bilmezler (yakiynleri yok).
Not: Bu ayetlerin sebebi nüzülünde şöyle bir olay var: Bir münafık olan Abdullah b.Übeyy, MustalıkOğulları gazvesinde bir hadise vesilesi ile Hz.Rasûlullah için: “Andolsun ki eğer Mediyne’ye geri dönersek, en Aziyz olan, en zelil olanı oradan mutlaka çıkaracaktır” diye haddini aşan bir söz söylemiş ve bunu duyan Zeyd b.Erkam bu sözü Hz.Rasûlullah’a haber vermiştir... Hz.Rasûlullah kendisine sorunca da yemin ederek inkar etmiştir... Bunu duyan Abdullah b. Übeyy’in samimi bir mü’min olan oğlu Abdullah, eline bir kılıç alarak babasının önünü kesip Medine-i Münevvere’ye girmesine engel oldu da Hz.Rasûlullah’ın oğluna haber gönderip izin vermesiyle Medine-i Münevvere’ye girdi (kimin Aziz olduğunu zilleti yaşayarak gördü?)... Ne hikmettir ki Medine-i Münevvere’ye döndükten kısa bir müddet sonra da Abdullah b.Übeyy hastalanıp ölmüştür?...
9-) Ya eyyuhelleziyne amenu la tulhiküm emvaluküm ve la evladuküm `an zikrillah* ve men yef`al zâlike feülaike hümülhasirun;
Ey iman edenler!... Mallarınız da evladınız da sizi Allah’ın zikrinden (Risalet’e-Rasûlullah’a iman ve hicret edip Allah yolunda mücahade etmekten, bunun hasılası olan müşahadeden) meşgul edip alakoymasın... Kim bunu yaparsa, işte onlar hüsrana uğrayanların ta kendileridir.
10-) Ve enfiku mimma razaknaküm min kabli en ye`tiye ehadekümülmevtü feyekule Rabbi lev la ahharteniy ila ecelin kariybin, feassaddeka ve ekün minessalihıyn;
Sizden birine ölüm gelip de: “Rabbim!... Beni yakın bir ecele kadar tehir etseydin de sadaka verseydim (infak-arınma) ve salihlerden olsaydım” demesinden önce sizi rızıklandırdığımız şeyden infak edin.
11-) Ve len yuahhırAllahu nefsen iza cae eceluha* vAllahu Habiyrun Bima ta`melun;
Eceli geldiği vakit, Allah hiçbir nefsi te’hir etmez... Allah yaptıklarınızı (B sırrınca) Habiyr’dir.
